SHEFIK ARIFI
Ka lindur në vitin 1973 në fshatin Breznicë, komuna Bujanoc. Shkollën fillore e kreu në fshat, në shkollën “Migjeni, kurse gjimnazin në shkollën “Zenel Hajdini” të Gjilanit. Më pas, për dy vjet vazhdoi studimet në Institutini “Gëte” të Munhut, gjuhë dhe letërsi gjermane. Vazhdoi më tej edhe dy vjet të tjerë në Bazel të Zvicrës studimet e gjuhës gjermane dhe dialektet e saj.
Punon në Bazel të Zvicrës. Ka pasion poezinë, duke u bërë i njohur për lexuesit tanë, veçanërisht tek ata të diasporës.
Ka botuar disa vepra në poezi dhe në prozë:
“Dallgët e jetës”
“Lotët e mallit”
“Nektarët e një mërgimtari”
“Në qiellin e dashurisë”
“Me rrezet e Diellit notoj”
“Një letër, kujtim”
“Le të mbetem cicërimë!”
„Malet tunden por nuk bien”, roman
„Djepe nostalgjie”
“Dashuri shpresash të thyera”, roman
“Udhëtim ndër peizazhe motesh”
“Koha që lamë pas” dhe
“Në një stinë”
KOHË UDHËKRYQESH
Dhe zëri im si tel këputet,
me askënd nuk del të matet,
një udhëkryq këtu më zhduket,
më tej një tjetër nis e shfaqet.
Era më lidh me gërshetat e saj,
në udhëkryqet e botës më hodhi,
a thua ka qenë bota shtatzënë,
që kaq shumë udhëkryqe polli.