Gjithçka për qenien time filloi më 17.7.1958, ditë e enjte, në orët e pasdites, në Qytetin më të Bukur në Botë, në Gjakovë, ku si rezultat i dy Zemrave të forta të bashkuara dhe si rezultat i dashurisë së tyre të papërshkruar ndaj njëri-tjetrit dhe me ndihmën e zotit erdha unë në këtë botë – Sabahate Byci.
Qysh në vitet e hershme të moshës sime, fillova të merrem me aktivitete. Në klasën e tretë dhe të katërt të shkollës fillore në Gjakovë shkrova poezitë e para, si shfaqje e lehtë e lirë dhe e bukur e ndjenjave të mia me Shkronja në Fjalë.
Ishte diku viti 1968 kur shkrova poezinë time të parë që atëbotë u botua në revistën “Pionieri”. Poezinë e pata titulluar “Vjosa”, me ç’rast edhe e zura vendin e parë si poezia më e mira e brezit tim. Më vonë shkova për një kohë të shkurtër në ushtrime për balet, ku mora pjesë në programin e ditës së shkollës si balerinë. Aktrova në dramën e parë të jetës sime në klasën e katërt të shkollës fillore – “Kitrushja dhe lepuroshi”.
Pas mbarimit të shkollës fillore dhe të mesme, u aktivizova zyrtarisht në teatër dhe u angazhova në klubin letrar “Gjon Nikollë Kazazi” në Gjakovë.
Në vitin 1992 nga turbulencat e politikës fashoqetëshkinomëdhenj të Serbisë u ndoqa politikisht dhe për një kohë shumë të shkurtër, në formë brutale m’u imponua që bashkë me birin tim, Korabin (atëherë ishte vetem 10 vjeç) ta marr rrugën e mërgimit dhe erdha në Gjermani, ku sot e kësaj ditë jetoj e punoi. Dhe jetoj me moton: “Nëse ndokush nuk do të më kuptojë, kurrë nuk do të mundohem që t’ia imponoj…!”
Jam anëtare e Lidhjes e Shkrimtarëve e Kosovës.
Jam fituese e Çmimit të Parë për Poezi në Greqi – Ishulli i Salamineve 2011. Kam hapur edhe ekspozitën e pikturave në Kongresin e Grave Interrnacionalo-Shqiptare të organizuar nga Presidenca e fonacionit “Nermin Vlora Falaski” në Bruksel – Belgjikë, ku morën pjesë gratë nga Shqipëria, Kosova, Mali i Zi, Maqedonia, Lugina e Preshevës dhe ato të trojeve të tjera shqiptare dhe nga e gjithë bota. Jam autore në antologjinë e letërsisë gjermane për poezi të poetëve të 3000-vjeçarit “Das Gedicht lebt 2012”, botuar nga një ndër shtëpitë më të mëdha botuese të Gjermanisë, “Fischer Verlag” në Frankfurt.
Kam botuar nëpër gazeta e revista punime të ndryshme letrare e publicistike.
DALJA NGA ZONA
Kur luftoi, e lufton civilizimi
kundër civilzimit;
-Cfarë mase ka shkatërrimi?!
Alarm shkalle shtatë,
tetë, nëntë, dhjetë….
Hiroshima, Nagasaki, Çernobil,
a Fokushima?!
Civilizimi – shtëpi atomesh
me kromozome x
e y p si l(e)jon?!
Paratë Shkatërrimi
Ashtu si vetë
Zoti nuk e ka shkruar
herë në ato
e herë në këto,
eksperimente
të kota kohe,
imponim,
trysni,
në veten e parë
kureshtje
takimesh në sofra
të shtruara
qëmoti
pa lutjen
të gjorën
në harresë:
“Bukën e gojës
falna Zot çdo ditë!”
INTERMECO –
për ndarje
siç thonë
të vogla!
të ngjitjeve
të mëdha
në njëjës
për shumës
te largimi
që na “bashkon”
ndërprerje,
pauza,
“Time aut”
shqyrtime
negociata,
të kota
të historive
tebdile
plot gjak
moshash
pa dallim,
tebdile
ferexha,
me shtof
materialesh
pluhrosjeje
e qëndisur
me gjilpërë
harresash!
Ozon, Ooozoon
ti zgavërr
e sistemit
Ekstra Piramidal
e kokës së rruzullit
TERRA
shkatërrim
fantazie
për lindjet
e me para,
Adoptim!
Humbje fiqiri
foshnjarë
zhgënjim
i fjalës së parë
humnerë
e përgjigjeve
të shkrira
si radioaktivitet
bashkëdyzimi
njëgjinor,
shkrirje farërash
në pafytyrësinë
e mendjes së madhe
civilizuese-shkatërruese!
Kur konkurron
civilizimi
kundër
civilizimit
a më thoni
Ju lutem
sa i madh është
VETSHKATËRRIMI?!
VERBOTENE SEHNSUCHT!
Das Übersteigen,
über unsere Schatten
darf keine Wette sein.
Sowieso, es ist zu schwer
für uns mit dem
Unmöglichen,
möglichst
mühevoll
Pakt zu schließen,
unabhängig davon,
dass wir denken,
dass es zu leicht ist
– der verbotene Wille
– auch dann
wenn wir nur
noch hoch und runter
steigen würden
mit dem Wunsch
– den Sonnenschein
anzufassen – die Freiheit
bei der »Mollakuqe«
– Rote Äpfel
– Verbotene Sehnsucht
des mehr als
tausendjährigen
Stammbaums,
wo die Adler/»Shqiponjat«
nach den weitfliegenden Wegen auf ihren Territorien
immer ausruhen!
Immer wieder … Für Herrn G. Grass
Immer wieder Frühling, Sommer, Herbst und Winter Immer wieder Auferstehung Jesu, Ostern, Pfingsten, Weihnachten.
Immer wieder Tornados, Überschwemmungen, Kriege und Geburten, mein Freund.
Dann schon meine
Gedanken
deine und seine
muslimisch, evangelisch, buddhistisch katholisch, jüdisch.
1 x »sagen-muss« Schatztruhe
des Schweigens. Schweigepflicht,
die den Mund halten soll obwohl im Garten
des Gegenwartens Regenbogen – der Sieg wird und die Zukunft
die Menschheit wieder feiern lässt.
Meine Augen tränen –
mit dir bin ich
wenn es
»gesagt werden muss« Mein Freund:
– Endlich versteht uns
die Menschheit
weil – die mag ich doch – und schon lange bitte
um Vergebung
aber die Atmung
31
mit der Wiederholung dauernde Wiederholung der Geschichte
mit dem Faksimile
des Verlustes
schenkt uns wieder
und wieder
die Vergangenheit
die Wiederholung
des schon lange
»Nicht Mehr Da Seins«
»Mein Freund«
sagen wir denen
wir waren und
sind nicht mehr die
die damals
doch nicht
gleich alle waren!
Die Zeit nimmt uns mit.
Genug mit der Spondylose
der Vergangenheit
Freiheit für Expiration
und Re-Inspiration der Zukunft auf evangelisch, jüdisch, muslimisch, buddhistisch
und aller Art des Glaubens Mensch-Molekül für Molekül, Atom für Atom –
× ich, × du, × alle Lebewesen
× sie(h) es, (h)er bitte
verzeih uns, denn
»viele wissen nicht, was sie tun!«