Minire Rukovci – Hyseni lindi më 1957, në Halabak të Podujevës, në një familje përparimtare e të arsimuar. Me shkrime merret qysh nga bankat e shkollës fillore duke botuar vjersha në revistat dhe gazetat e atëhershme: “Rilindja”, ”Bota sot”, “Shkëndija”, “Kosovarja” etj.
Dha një kontribut të jashtëzakonshëm në edukimin e mësimin e nxënësve, me të cilët punonte.
Ka botuar këto vepra:
“Sakrificë gërshetash”, poezi, “ProkultPress”, Prishtinë, 2017.
“Agime të vonuara”, poezi për fëmijë, “Arif Shala”, Prishtinë, 2018.
Ka botuar punimet e saj në një varg vëllimesh të përbashkëta e antologji:
“Malli poetik i Kosovës”, poezi-prozë, “Lena”, Prishtinë, 2016.
“Shqipëri”, përmbledhje poezish, “Zahiri Pajaziti”, Podujevë, 2016.
“Shqipëri, nëna ime”, përmbledhje poezish, “Zahir Pajaziti’, Podujevë, 2017.
“Antologji e dhimbjes – Alepo”, antologji poetike, Prizren, 2017.
“Ukshin Kosumi në shërbim të UÇK-së”, poezi, “Zahir Pajaziti”, Podujevë, 2017.
“Ukshin Hoti – Dritë dielli për atdhe”, poezi, “Zahir Pajaziti”, Podujevë, 2017.
“Gërshetat e Vargut”, poezi-prozë, Biblioteka Ndërkomunale, Prizren, 2017.
“Nënës”, poezi, “Atunis”, Prishtinë, 2017.
“Dhembje që vret”, antologji poetike, QKPSHA “Gjakova”, Gjakovë, 2017.
“Babait”, poezi, “Atunis”, Prishtinë, 2018.
“Unë jam Tahir Shqipnia – Vargje për Tahir Sinanin”, poezi, “Lena”, Prishtinë, 2018.
“Diell në shpirt lirie – për dëshmorin Fadil Nimani”, poezi, “Lena”, Prishtinë, 2018.
“Në gjurmët naimiane 2018”, poezi, “Benart Print”, Fier, 2018.
Ka marrë pjesë në shumë manifestime letrare me punimet e saj poetike.
Jeton dhe vepron në Prishtinë.
NËN HIJEN E JETËS
Nën hijen e jetës dhe asaj molle të vjetër
Në mendime i humbur dhe shumë i trishtuar
Qëndronte i strukur gjysmë i mbështetur
Dhe numëronte ditët që i kishin mbetur
Pranë trungut të madh por të vjetruar
Me zanat ndërtuar vërehej një kasolle
Tani edhe ajo është krejt e rrënuar
Si ai trung i tharë që ka veç dy-tri mollë
Ai trung i tharë në fillim të asaj rruge
Që shpie drejt e në qytet
Plaku heshtur shihte me sytë e përlotur
Duke pritur çdo ditë ata që e lanë vetë
Nja një orë e gjysmë për bajram të madh
Gumëzhiu nga zëra plot kasollja e vjetër
“Ndoshta do t’vijnë prapë t’ua dëgjoj zërin
Nëse do t’jem gjallë për bajramin tjetër”
Fliste me zë të vogël që mezi i dilte nga goja
Për jetën dhe vitet që i kishin ikur
Bisedonte me qiellin tokën dhe mollën
E ç’të bënte tjetër ai plak i braktisur