KUMRIE SHALA
Lindi më 10.12.1971, në Graboc të Pejës. Ka kryer shkollën e mesme profesionale të artit figurativ – drejtimi dizajn tekstili, fakultetin e edukimit, është certifikuar në dy nivele të shkollës së gazetarisë, ka kryer kolegjin “Tempulli” – Departamenti i Instruktorëve, niveli IV sipas ISCED-it – Prishtinë; është certifikuar në Institutin e Kosovës për Marrëdhënie me Publikun, Strugë – Maqedoni e Veriut.
Është veterane e Luftës së UÇK-së.
Nga viti 1999 ka punuar në komunën e Pejës, Informimi Publik, gazetare deri më 2011, kurse nga viti 2011 e mëtej shefe e Zyrës së kategorive të Luftës në Drejtorinë e Mirëqenies Sociale të komunës së Pejës.
Është zyrtare komunale për të zhdukurit e luftës në zyrën e Komisionit qeveritar – Prishtinë; anëtare e Këshillit koordinues të asociacioneve të familjeve të të zhdukurve të Kosovës; koordinatore humaniste në Këshillin emergjent në shoqatën “Nëna Tereze” dhe bashkëpunëtore e KMDLNJ–së, Pejë. Bashkëpunëtore e disa portaleve dhe gazetave.
Shkruan prozë, poezi, ese etj. Disa nga poezitë e saj janë përkthyer në tetë gjuhë – italisht, anglisht, frëngjisht, greqisht, suedisht, arabisht, polonisht etj.
Punimet i janë botuar në disa antologji.
Është ambasadore ndërkombëtare e paqes si dhe shumë mirënjohje nga revistat dhe gazetat e ndryshme vendore e ndërkombëtare në fushën e letërsisë.
Anëtare e Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës.
Jeton në Pejë.
Ka botuar këto vepra:
“Gjëmë e nëmë lirie“, poezi, “Fab Advertisng”, Pejë, 2022
“Gjurmë që nuk fshihen“, poezi, “Fab Advertisng”, Pejë, 2023
“Ashti i dashunisë“, poezi, “Fab Advertisng”, Pejë, 2023
E PËRVUAJTURA E SHEKULLIT XXI
Nëntori do t’më kujtojë gjithmonë ikjen e një gruaje syshkruar
Ikja e një gruaje, nëne, bije, një zonjë të paepur
Edhe në shekullin njëzet e një
E privuar nga vuajtja shpirtërore
që e mbante mbyllur në shpirtin e saj
nga privimi i lirisë për dashuri të paarrirë,
për vetveten jo më as dëlir nuk ka
Shpirti i saj i plagosur që moti heshtte
Eh femra grua që botën shumëfishon
e të drejtat e liritë as nuk i prek
Nga i pabesi me të cilin ndan
Po të njëjtin jastëk
Eh ti femër e burgosura në liri
Fatkeqësisht jeta loz me fatin tënd si një fëmijë
E edhe sot në shekullin njëzet e një
Oj grua shërbëtore shejtani të bën
Se vlerat e tua as dëshiron t’i njohë
Ndaj luhet pa ndjenja me fatin tënd
Në të njëjtin jastëk kokën me ty vë
Pabesisht të vret e të bën nishan
Në prani të fëmijëve jetën ta merr
Ai shpirt katran ai kokë derr
Eh grua dinjitetin të nëpërkëmbin
Tej ligjeve a kufijve të të njerëzishmes
Veçse krijuesi ta jep ty vendin
Të shuhen marrëzirat e të tejkufishmes